Sportgeschiedenis maart: Bevrijdende overwinning op Duitsland

March 1, 2016, 2:21 pm

≫ Next: 2 maart 1980: De verrassende wereldtitel van Hilbert van der Duim

≪ Previous: 25 februari 1986: Nummer 13 deert Evert niets

$

0

0

Een dolle menigte was het daar, in Dusseldorf op 14 maart 1956. Nederland had zojuist wereldkampioen West-Duitsland met 2-1 verslagen. En dus gaan de spelers op de schouders. In het midden van de foto priemt Abe Lenstra zijn rechterwijsvinger omhoog. Dankzij twee goals van Abe werden de West-Duitsers verslagen.

1 maart:

1981 - Na de wedstrijd tegen Hércules CF wordt FC Barcelona-speler Quini door twee mannen met een pistool overvallen en ontvoerd.

6 maart:
1902 - Real Madrid wordt opgericht.

8 maart:
1971 - Joe Frazier verslaat bij het wereldkampioenschap zwaargewicht boksen Cassius Clay
1979 - Bokser Rudi Koopmans behaalt in Rotterdam de Europese titel in het halfzwaargewicht door een overwinning op de Italiaan Aldo Traverso.

9 maart:
1990 - Atleet Emil Zátopek wordt in Praag in ere hersteld.

11 maart:
1928 - Eerste sportverslag op de Nederlandse radio, door Han Hollander

12 maart:
1986 - Het Nederlands voetbalelftal verslaat de DDR met 1-0 in een oefenwedstrijd in Leipzig. Spits Marco van Basten tekent voor de enige treffer.

14 maart:
1956 - Het Nederlands Elftal verslaat in Düsseldorf regerend wereldkampioen West-Duitsland met 1-2. Beide Nederlandse goals worden gemaakt door Abe Lenstra.
1984 - Het Nederlands voetbalelftal veegt in een oefenduel met 6-0 de vloer aan met Denemarken. Doelman Piet Schrijvers speelt zijn 46ste en laatste interland voor Oranje, Feyenoord-spits André Hoekstra speelt zijn eerste en enige interland

15 maart:
1971 - Regerend wereldkampioen wielrennen Jean-Pierre Monseré verongelukt tijdens een wedstrijd in Retie.

19 maart:
1956 - Bep van Klaveren bokst op 48-jarige leeftijd zijn laatste wedstrijd, die The Dutch Windmill wegens een oogblessure voortijdig moet afbreken.

20 maart:
1982 - De Franse wielrenner Marc Gomez wint de klassieker Milaan-San Remo.
1982 - Koos Waslander maakt het snelste doelpunt ooit in de Eredivisie.

21 maart:
1987 - Ruud Gullit verlaat PSV en gaat naar AC Milan voor 17 miljoen gulden.

23 maart:
1982 - Het Nederlands voetbalelftal fungeert als sparringpartner voor het WK voetbal 1982. Op Hampden Park in Glasgow wint Schotland met 2-1 van Oranje.
1988 - Het Nederlands voetbalelftal begint de aanloop naar het EK voetbal 1988 in Londen met een 2-2 gelijkspel in de oefeninterland tegen Engeland.

25 maart:
1978 - Jan Raas wint voor de tweede opeenvolgende keer Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.
1979 - Nederland wordt in Roemenië wereldkampioen ijshockey in de B-poule en dwingt zo deelname af aan de Olympische Winterspelen van 1980 in Lake Placid.
1981 - Het Nederlands voetbalelftal verslaat Frankrijk in de kwalificatiereeks voor het WK voetbal 1982. Arnold Mühren maakt in De Kuip het enige doelpunt. Ajax-verdediger Edo Ophof maakt zijn debuut voor Oranje.
1981 - De Spaanse politie vindt de ontvoerde FC Barcelona-speler Quini in een woonhuis in Zaragoza. De twee daders worden gearresteerd.
1987 - In de EK-kwalificatiereeks loopt het Nederlands voetbalelftal averij op door in Rotterdam met 1-1 gelijk te spelen tegen Griekenland. Ajacied Aron Winter maakt zijn debuut voor Oranje.

26 maart:
1972 - Walter Planckaert wint de zevende editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.
1977 - Het Nederlands voetbalelftal verslaat België met 2-0 in de kwalificatiereeks voor het WK voetbal 1978. John Rep en Johan Cruijff schieten raak.
1980 - In Parijs speelt het Nederlands voetbalelftal met 0-0 gelijk tegen Frankrijk in de voorbereiding op het EK voetbal 1980. Verdediger Luuk Balkestein van Sparta maakt zijn debuut voor Oranje.

27 maart:
1937 - In Rotterdam wordt het Stadion Feijenoord, De Kuip, officieel in gebruik genomen. Feyenoord speelde een wedstrijd tegen het Belgische Beerschot en won met 5-2.
1974 - Het Nederlands voetbalelftal speelt in Rotterdam met 1-1 gelijk tegen Oostenrijk in de voorbereiding op het WK voetbal 1974 in West-Duitsland. Aanvaller Ruud Geels maakt zijn debuut voor Oranje.
1976 - Freddy Maertens wint de elfde editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

28 maart:
1971 - Frans Verbeeck wint de zesde editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.
1973 - Aanvaller René van de Kerkhof maakt zijn debuut voor het Nederlands voetbalelftal in de vriendschappelijke wedstrijd in en tegen Oostenrijk.
1979 - Kees Kist, John Metgod en Jan Peters scoren in Eindhoven voor het Nederlands voetbalelftal in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Zwitserland.
1982 - De Belgische biljarter Raymond Ceulemans wint in Porto de Europese titel in het driebanden.

29 maart:
1975 - Eddy Merckx wint de tiende editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.
1995 - Guus Hiddink behaalt zijn eerste overwinning als bondscoach van het Nederlands voetbalelftal. In Rotterdam wordt Malta met 4-0 verslagen in de EK-kwalificatiereeks. Aanvaller Bryan Roy speelt zijn 32ste en laatste duel voor Oranje.

---

2 maart 1980: De verrassende wereldtitel van Hilbert van der Duim

March 2, 2016, 2:34 pm

≫ Next: 3 maart 1993: Hoe Stanley Menzo naar de achtergrond verdween

≪ Previous: Sportgeschiedenis maart: Bevrijdende overwinning op Duitsland

$

0

0

Het wereldkampioenschap schaatsen allround 1980 werd op 1 en 2 maart 1980 in Thialf in Heerenveen gehouden. Titelverdediger was de Amerikaan Eric Heiden, die in het Bislett stadion in Oslo wereldkampioen van 1979 was geworden. Hilbert van der Duim werd voor het eerst wereldkampioen door de drievoudig kampioen en vijfvoudig olympisch kampioen Eric Heiden te verslaan.

De overwinning van Van der Duim was een enorme verrassing. Iedereen in Heerenveen rekende op Heiden. Die had immers een maand eerder onovertroffen schaatshistorie geschreven door vijf maal goud te winnen. De overwinning van Van der Duim werd dan ook begroet met euforie. Maar had Hilbert wel de echte Heiden verslagen? 

Als je de Amerikaan nadien hoorde, kun je denken van niet. "Ik verloor in Heerenveen, maar dat interesseerde mij op dat moment niets. Na Lake Placid was het eigenlijk wel afgelopen, ik geloofde het wel".

Heiden is zelf na de 500 meter al uit zijn humeur. Terwijl hij die afstand nog 'gewoon' wint. "Ik reed tijdens die 500 meter een matige buitenbocht en dacht toen 'ik wou dat ik meteen naar huis kon, waarom is er nu niemand die me naar Madison stuurt?' Maar ja, wat kon ik daar anders doen? Een beetje lachen en aardig zijn. Ik had geen zin meer in schaatsen".

Bron: Sport International, Wikipedia, Nationaal Archief

3 maart 1993: Hoe Stanley Menzo naar de achtergrond verdween

March 3, 2016, 12:47 pm

≫ Next: 14 maart 1956: Bevrijdende overwinning op Duitsland

≪ Previous: 2 maart 1980: De verrassende wereldtitel van Hilbert van der Duim

$

0

0

In 2014 vervangt Jasper Cillessen Kenneth Vermeer bij Ajax in de basis. Vermeer heeft de twijfel aan zijn 'kont' vanwege enkele fouten in eerdere wedstrijden. Cillessen wordt snel keeper van Oranje, Vermeer verkast later naar Feyenoord. De situatie Vermeer/Cillessen doet denken aan een keepersduel van 20 jaar eerder. Daarin moet Stanley Menzo plaats maken voor Edwin van der Sar. 

In 1993 is Louis van Gaal een jaar coach van Ajax. Hij begonnen met de winst in de UEFA Cup tegen Torino. Ook in 1993 speelt Ajax UEFA Cup. PSV is nog oppermachtig en in de Europa Cup I worden alleen nog landskampioenen toegelaten.

In eigen doel
Ajax speelt op 3 maart 1993 in en tegen Auxerre in de kwartfinale. De wedstrijd gaat gelijk op, maar bij 2-2 gaat het mis voor Stanley Menzo. Pascal Vahirua scoort via een corner. De corner draait richting doel en Menzo slaat de bal in zijn eigen doel. In de laatste minuut wordt het ook nog 4-2.

De pers is na de wedstrijd meedogenloos. Vooral de blunder van Menzo wordt breed uitgemeten.

Vervangen
Van Gaal neemt snel een beslissing en besluit Menzo voor de volgende wedstrijd te passeren. Edwin van der Sar is zijn vervanger.

De eerste competitiewedstrijd gaat 'Sar' goed af. In de terugwedstrijd tegen Auxerre gaat het echter bijna mis.

Na een terugspeelbal wil Van der Sar de Auxerre spits Cocard uitspelen. Bijna gaat dat gruwelijk mis. Via een uiterste poging weet de lange Amsterdammer de bal nog voor de voeten van Cocard weg te grijpen.

Oorvijg
Legendarisch is de reactie van Marciano Vink. Vink geeft Van der Sar bijna een oorvijg. Luid scheldend roept Vink zijn keeper tot de orde. Van der Sar is nog een jonge blaag. Zijn haren zijn nog sluik, zijn oren steken opvallend onder zijn haren uit. In vergelijking met Menzo oogt hij niet zo atletisch.

Van Gaal laat Van der Sar echter staan. Bij Ajax ontwikkelt hij zich tot een doelman van wereldklasse met dito uitstraling. Menzo verlaat Ajax. Hij gaat aan de slag bij concurrent PSV.

14 maart 1956: Bevrijdende overwinning op Duitsland

March 14, 2016, 2:53 pm

≫ Next: Johan Cruijff, baanbreker en grensverlegger, is niet meer

≪ Previous: 3 maart 1993: Hoe Stanley Menzo naar de achtergrond verdween

$

0

0

Een dolle menigte was het daar, in Dusseldorf op 14 maart 1956. Nederland had zojuist wereldkampioen West-Duitsland met 2-1 verslagen. En dus gaan de spelers op de schouders. In het midden van de foto priemt Abe Lenstra zijn rechterwijsvinger omhoog. Dankzij twee goals van Abe werden de West-Duitsers verslagen.

Vaak wordt de winst in de EK halve finale in 1988 gezien als de ultieme wraak op de verloren finale van 1974. Ook wordt daar nog weleens het sentiment van de Tweede Wereldoorlog aan gehangen. In 1988 was dat sentiment nogal opgeklopt, in 1956 was het kakelvers.

De 1-2 overwinning betekende echt wat voor de Nederlandse supporters. De oorlog was net tien jaar voorbij. De wonden waren nog vers. Met liefde werd de overwinning op de gehate vijand op het veld gevierd. Nederland deed daar in Dusseldorf, de bevrijdingsviering nog eens dunnetjes over.

Johan Cruijff, baanbreker en grensverlegger, is niet meer

March 24, 2016, 10:15 am

≫ Next: Sportkroniek 1910-1919: Coen de Koning wint Elfstedentocht

≪ Previous: 14 maart 1956: Bevrijdende overwinning op Duitsland

$

0

0

En zo wordt je op een donderdagmiddag tijdens de lunch overvallen door de dood van Johan Cruijff. Nederlands beste voetballer is opeens niet meer. Een meer baanbrekende en grensverleggende sporter dan Cruijff is er nooit geweest.

De vraag werd de laatste jaren nogal eens gesteld, of Lionel Messi beter is dan Johan Cruijff. Geloof me Messi is niet beter dan Cruijff. Cruijff was groter. Baanbrekend, grensverleggend.

Overal waar Johan Cruijff kwam, als speler, als coach of als adviseur, bracht hij het niveau naar een hoger plan. Niet alleen door zijn spel of zijn tactische inzicht, maar vooral vanwege zijn geloof in zichzelf en in zijn omgeving. Cruijff wilde altijd verder. Er bestonden geen grenzen.

In de jaren '60 was Ajax een kneuterige Nederlandse club. Soms werd men kampioen en vaak werd men in de eerste of tweede ronde van de Europa Cup uitgeschakeld. Totdat Cruijff een pact met Rinus Michels sloot en Ajax op een woensdagavond in de mist Liverpool versloeg. Die overwinning was ongekend in de Nederlandse sport. Het Liverpool van Bill Shankly. Een grootheid in het voetbal. Verslagen door Nederlanders. Dat kon niet. Maar door Cruijff kon het wel.

Hetzelfde presteerde Cruijff bij Barcelona. Barcelona ging letterlijk al jaren gebukt onder het juk van Madrid. Franco onderdrukte de Catalanen en Real Madrid heerste op het veld. Cruijff ging in 1973 Michels achterna. Hij maakte Barcelona kampioen. Maar deed nog iets veel groters. Real Madrid werd in eigen huis met 0-5 verslagen. Tot voor kort gingen volwassen Spaanse mannen huildend op de knieën voor Johan Cruijff. Cruijff had de Catalanen letterlijk onder het juk van de overheerser uitgevoetbald.

Toen Cruijff vervolgens zijn zoon Jordi noemde, werd hij helemaal een held. Cruijff werd een politiek statement toegedicht, het is de vraag of hij het zo bedoelde, maar het lukte hem wel om de ambtenaar te overreden om Jordi in plaats van Jorge aan de burgerlijke stand toe te voegen.

Het Nederlands Elftal? Het wordt eentonig, maar ook daar stretchte Cruijff de verwachtingen. Nederland ging naar het WK van 1974. De voorbereiding was een zooitje. Niemand had enige verwachting. Niemand? Behalve Johan Cruijff. Toen een journalist hem interviewde, liet Cruijff terloops weten dat hij vanaf 8 juli zijn vakantie had geboekt. 8 juli Johan? Maar dat is een dag na de finale. Cruijff vond dat volkomen logisch, we kwamen toch zeker om te winnen?

Het gevolg is bekend. Het Oranje van 1974 staat voor eeuwig in de top 5 van meest roemruchte teams die ooit om de velden stonden. Europese en Zuid-Amerikaanse tegenstanders werden verpletterd. Met  mooi, maar ook soms met hard spel. Nooit werd er mooier voetbal gespeeld door een Nederlands team dan in 1974. En weer werden de verwachtingen overtroffen. Een Nederlands elftal dat een WK finale haalde. Zonder Cruijff was dat in latere jaren ook niet gelukt. Cruijff bracht al zijn teams bewustzijn mee. Niets is onmogelijk.

Zakelijk en eigenwijs
In de jaren '70 en '80 werd hij nogal eens als geldwolf weggezet. Zeker in combinatie met zijn schoonvader Cor Coster genoot hij een bedenkelijke reputatie. Maar onder invloed van Coster werd Cruijff een zelfverzekerd zakenman. Daarin maakte hij ooit één slippertje toen hij belazerd werd door een Franse zakenman. Cruijff die eigenlijk als gestopt was met voetbal, moest door geldnood, weer het veld op. Maar ook daar maakte hij een mooi kunststukje van.

Cruijff kon bijzonder hard zijn voor bestuurders. Maar nu terugkijkend had hij wel een punt. In de roerige jaren '60 en '70 waren de oude mannen met sigaar in de mond nog leidend op het werk. Tegenspraak werd niet geduld. Cruijff had daar maling aan. Al heel vroeg in zijn carriere gaf hij al aan: "In principe heb je als voetballer een hele korte carriere. Dan moet je er alles uithalen. Ook financieel. Er komen wel duizenden mensen voor je naar het stadion. Een gedeelte van die inkomsten behoren ons de voetballers toe en niet alleen de club".

Naast voetbalvirtuoos was Cruijff ook taalvirtuoos. Dit in combinatie met eigenwijsheid, hij claimde werkelijk overal verstand van te hebben, maakte hem ook een grootheid. Een aantal tegeltjeswijsheden van Cruijff zoals 'Elk nadeel, heb zijn voordeel' hebben een vaste plaats gekregen in de Nederlandse taal. Die eigenwijsheid en soms misplaatste zelfverzekerdheid maakte soms ook slachtoffers. Leo Beenhakker wilde de maestro ooit een dreun verkopen en ook Frank Rijkaard werd doodmoe van de aanwijzingen van zijn trainer.

Bijzondere speler
De herinnering die blijft hangen aan Johan Cruijff is dat van een voetballer die clubs en landen verder bracht dan ze ooit hadden kunnen dromen, maar daarnaast vooral een fantastische voetballer was die op intuïtie mensen in vervoering bracht.

Een penalty met zijn tweeën nemen, direct na de verzorging een bal ontvangen en hem vanaf 20 meter met de bandage in de hand over de keeper lobben, of binnen 20 seconden solerend in een WK finale een penalty afdwingen, Johan Cruijff was een begaafde voetballer en een bijzonder mens. Het boegbeeld van Nederland is ons nu ontvallen. Je mag best weten, ik ben er werkelijk van ontdaan.

Sportkroniek 1910-1919: Coen de Koning wint Elfstedentocht

March 10, 2016, 2:44 pm

≫ Next: De wapenfeiten: Erik Breukink

≪ Previous: Johan Cruijff, baanbreker en grensverlegger, is niet meer

$

0

0

1912-Coen de Koning wint Elfstedentocht
De tweede officiele Elfstedentocht wordt op 7 februari 1912 gewonnen door Coen de Koning uit Arnhem.

1912-Olympische Spelen Stockholm
De Olympische Spelen in Stockholm werden tussen 29 juni en 22 juli 1912 gehouden. Er deden bijna 2.500 sporters mee waarvan 53 vrouwen uit 28 landen

1917-Coen de Koning wint Elfstedentocht
De Elfstedentocht van 7 februari 1917 wordt ook door Coen de Koning gewonnen. Na zijn zege in 1912 doet de Koning er nu 9.53u over.

03 januari 1920- De vloek van de Bambino
De pracht en praal van het Amerikaans honkbal is niet zozeer een verbluffende home-run, of een geweldige snoekduik naar een bal in het achterveld. Nee, de bijzondere magie van Major League Baseball is veel simpeler. Het is die van de fan en zijn droom. Het is die van de club en zijn mythe. Van de speler en zijn heldendaden.

1920-Olympische Spelen Antwerpen
De zesde moderne Olympische Spelen vinden in 1920 plaats in het Belgische Antwerpen. Er deden 2600 mannen en 76 vrouwen mee aan de eerste Spelen sinds de Eerste Wereldoorlog. 

De wapenfeiten: Erik Breukink

April 1, 2016, 10:35 am

≫ Next: 1 april 2015: Sparta 127 jaar, 7 hoogtepunten

≪ Previous: Sportkroniek 1910-1919: Coen de Koning wint Elfstedentocht

$

0

0

Erik Breukink was een groot Nederlands wielrenner in de jaren '80 en '90. Een overzicht van zijn belangrijkste wapenfeiten.

1984:

Samen met Gert Jakobs, Maarten Ducrot en Jos Alberts nam hij deel aan de 100 km ploegenachtervolging op de Olympische Spelen in Los Angeles. Het Nederlandse kwartet behaalde een mooie vierde stek. 

1986:

In 1986 won hij een etappe in de Ronde van Zwitserland. 

1987:

In 1987 won hij een etappe in de Ronde van Italië, die hij als 3e beëindigde. Datzelfde jaar debuteerde Erik Breukink in de Ronde van Frankrijk, waar hij ook een etappe won. Hij reed die Ronde uit als 22e en werd 2e in het jongerenklassement. 

1988: 

Een jaar later, in 1988, beëindigde Breukink de Ronde van Italië op de tweede plaats. Hij won daar ook een loodzware etappe over de Gavia in een sneeuwstorm. In datzelfde jaar beëindigde hij de Tour de France als 12e en als winnaar van het jongerenklassement. 

Dat jaar won Breukink nog de Ronde van het Baskenland en het Internationaal Wegcriterium.

1989: 

In 1989 won hij de proloog van de Ronde van Frankrijk, maar stapte daarna uit de wedstrijd. Eerder dat jaar won hij bijna de Giro, maar hij verloor zijn leidersplaats in de Dolomieten als gevolg van een tekort aan voedsel. 

1990:

Omdat Breukink zich wilde focussen op de Tour de France maakte hij in 1990 de overstap naar het Nederlandse PDM. Hij won twee ritten en eindigde als derde in het algemeen klassement, zijn beste resultaat. Zonder de nodige pech op de berg Tourmalet, waar hij driemaal van fiets moest wisselen, had Breukink mogelijk gewonnen. 

Als uitgesproken tijdritspecialist voegde hij in 1990 de GP Lunel, de finale van de wereldbeker aan zijn palmares toe. In datzelfde jaar won hij ook de GP Eddy Merckx.

1991: 

In 1991 verlieten Breukink en het hele PDM-team tegelijkertijd de Ronde van Frankrijk, officieel als gevolg van een voedselvergiftiging door het eten van bedorven kip. Later bleek het om bacteriële besmetting te gaan, waarschijnlijk als gevolg van het intraveneus toedienen van het voedingssupplement Intralipid; een vette emulsie die gebruikt wordt voor patiënten die niet in staat zijn voldoende vetstoffen binnen te krijgen. Intralipid wordt niet beschouwd als een verboden vorm van doping, maar kan gebruikt worden als transportmiddel voor stimulerende middelen. Rondom het vertrek van de PDM-ploeg waren er dopinggeruchten, maar er werd geen bewijs gevonden.

1993: 

In 1993 verkaste Breukink naar het Spaanse Once. In 1993 werd hij vlak voor de Ronde van Frankrijk aangereden door een auto. Als gevolg daarvan moest hij in de rittenkoers met knieproblemen opgeven.

In datzelfde jaar nam Breukink voor een eerste en enige keer deel aan de Vuelta. Hij eindigde als zevende en won één etappe. Tevens won hij voor de tweede keer het Internationaal Wegcriterium, de Ronde van Nederland en werd hij Nederlands kampioen op de weg.

1997: 

Nadien zou Breukink nog viermaal deelnemen aan de Ronde van Frankrijk. Noemenswaardige resultaten bleven echter uit, zodat hij in 1997 een punt plaatste achter zijn loopbaan. In totaal verzamelde Breukink 61 overwinningen, waaronder etappes in de drie grote rondes.

Bron: Wikipedia

1 april 2015: Sparta 127 jaar, 7 hoogtepunten

April 1, 2016, 12:30 pm

≫ Next: Sportgeschiedenis april: Jan Raas heerst in Gold Race

≪ Previous: De wapenfeiten: Erik Breukink

$

0

0

Sparta bestaat 127 jaar vandaag. De club is daarmee de oudste betaald voetbalclub van Nederland. In die 125 jaar zijn er natuurlijk een hoop dingen gebeurd.  Een kort overzicht van Spartaanse hoogtepunten.

Traditieclub Sparta

Het karakeristieke stadion met de torentjes midden in de wijk Spangen. Het rood-wit gestreepte tenue, geinspireerd op de Engelse club Sunderland en het clublied: S-P-A-R-T-A. Sparta ademt in alles traditie uit. Een Engels aandoende club die in heel het land over veel symphatie kan rekenen.

Kampioen 1959
In 1958 won Sparta voor de eerste maal de KNVB beker en een jaar later werd Sparta, voor het eerst sinds 1915, landskampioen.

Europacup duel met Glasgow Rangers
Als gevolg van het kampioenschap speelde Sparta in de Europa Cup I. Nooit eerder kwam een Nederlandse club in dit toernooi zo ver als Sparta. Na winst in de eerste ronde tegen IFK Göteborg lootte Sparta in de kwartfinale de Schotse landskampioen Glasgow Rangers. De thuiswedstrijd ging met 2-3 verloren, maar in Glasgow won Sparta onder het oog van 83.000 toeschouwers verrassend met 0-1. De Schotten trokken in de stromende regen, onder het oog van ruim duizend Nederlandse supporters, de beslissingswedstrijd op het Londense Highbury met 3-2 naar zich toe.

Eddie Treytel en de meeuw
Legendarisch is een gebeurtenis in de wedstrijd Sparta-Feyenoord op 15 november 1970. Met een hoge uittrap raakte Feyenoord keeper Eddy Treijtel een meeuw, die dood op het veld neerviel. Aanvoerder Hans Eijkenbroek van Sparta nam het dode dier ter hand  en gaf het aan een medewerker van Sparta. Enige jaren geleden schonk de familie van deze medewerker de originele meeuw aan het Sparta museum. Ook bij Feyenoord zegt men de meeuw te hebben, maar deze bewering wordt door alle ter zake beschikbare nieuwsbronnen ontkracht.

Bas van Noortwijk stopt de strafschoppen van HSV
Het kleine Sparta ontmoet op 2 oktober 1985 het grote Hamburger SV. Iedereen verwacht dat de Hamburgers dat varkentje wel zullen wassen. Zij hebben echter niet gerekend op de felle weerstand van Sparta. Het komt aan op strafschoppen en dan claimt Bas van Noortwijk zijn heldenrol. 
De wedstrijd wordt later bekend als  'Het wonder van Hamburg'. Hamburger SV is in de eerste ronde van de UEFA-Cup werd uitgeschakeld. Van Noortwijk maakt het verschil in de penalty-reeks.

Prominenten doelmannen
Jan van Beveren, Pim Doesburg, Ed de Goey. Totaal verschillende doelmannen, maar allemaal ex-Spartaan en international geweest. Sparta heeft een traditie van klasse-doelmannen.

Prominente spelers
Maar ook genoeg veldspelers behoren tot de top van Nederland. Bok de Korver,  Tonny van Ede, Tinus Bosselaar, Hans Eykenbroek, Ruud Geels, Danny Blind, Rene van der Gijp zijn enkele Spartanen die tijdens of na hun Sparta periode de nodige roem vergaren. Sparta staat jarenlang bekend om zijn uitstekende jeugdopleiding. Onder leiding van Jan Nijman stromen er jaarlijks vele talenten door. Het is vooral eind jaren '70 en begin jaren '80 de levensader van Sparta waardoor men ondanks een dan verouderd stadion en minder toechouwers kan overleven in de Eredivisie.

Bondscoaches Van Gaal en Advocaat
Sparta heeft ook enkele bondscoaches voortgebracht. De huidige bondscoach Louis van Gaal was bij Sparta jarenlang strateeg op het middenveld. Hij speelde zelfs een tijd samen met Dick Advocaat. Ook een ex-bondscoach. 

---

Sportgeschiedenis april: Jan Raas heerst in Gold Race

April 1, 2016, 2:15 pm

≫ Next: 1 april 1977: Barcelona wil Cruijff voor twee jaar

≪ Previous: 1 april 2015: Sparta 127 jaar, 7 hoogtepunten

$

0

0

Een grote groep sprint richting finish in Meerssen. Alhoewel het grootste gedeelte van de groep nog in volle sprint is, heft de man links zijn handen al ten hemel. Jan Raas wint op 5 april 1980 voor de vierde maal de Amstel Gold Race. 

1 april:
1888 - In Rotterdam wordt voetbalclub Sparta opgericht.
1998 - Scheidsrechter Mario van der Ende moet de halve finale in de Champions League (Real Madrid - Borussia Dortmund) ruim 90 minuten uitstellen omdat een van de doelpalen vlak voor aanvang afbreekt. Een ander doel is niet aanwezig en moet van een acht kilometer verderop gelegen amateurveld worden aangevoerd.

2 april:
1956 - In de wedstrijd Feyenoord-De Volewijckers scoort Henk Schouten negen doelpunten.
1978 - In Buenos Aires verliest Nederland in de finale van het WK hockey met 3-2 van Pakistan
1981 - Bernard Hinault wint de zestiende editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

4 april:
1982 - De Belgische wielrenner René Martens wint de klassieker de Ronde van Vlaanderen.

5 april:
1978 - Het Nederlands voetbalelftal wint in Tunis met 4-0 van Tunesië in de voorbereiding op het WK voetbal 1978 in Argentinië. Debutant Dick Nanninga scoort twee keer. Andere debutanten zijn Arnold Mühren en Piet Wildschut.
1980 - Jan Raas wint voor de vierde opeenvolgende keer Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.
1987 - De Belgische wielrenner Claude Criquielion wint de Ronde van Vlaanderen. De ronde heeft een wonderlijk incident: koploper Jesper Skibby wordt door de koersdirecteur van zijn fiets gereden.

6 april:
1986 - Adrie van der Poel wint de wielerklassieker de Ronde van Vlaanderen.

7 april:
1968 - Jim Clark verongelukt op de Hockenheimring Baden-Württemberg.
1973 - Eddy Merckx wint de achtste editie van de Amstel Gold Race.

8 april:
1990 - Wielrenner Eddy Planckaert wint de 88e editie van Parijs-Roubaix.

9 april:
1977 - Jan Raas wint voor de eerste keer Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

10 april:
1960 - Wielrenner Pino Cerami wint Parijs-Roubaix op 38-jarige leeftijd.
1983 - Hennie Kuiper wint de voorjaarsklassieker Parijs-Roubaix.

11 april:
1982 - De Italiaanse wielrenner Silvano Contini wint de klassieker Luik-Bastenaken-Luik.
1986 - In Karachi eindigt de Nederlandse hockeyploeg als zesde en laatste bij het toernooi om de Champions Trophy.

12 april:
1981 - Bij de terugkeer op het hoogste niveau, het wereldkampioenschap ijshockey voor A-landen in Zweden, verliest de Nederlandse ploeg met 10-1 van de Sovjet-Unie.

13 april:
1969 - Wielrenner Walter Godefroot wint Parijs-Roubaix.
1974 - Gerrie Knetemann wint de negende editie van de Amstel Gold Race.
1975 - Wielrenner Roger De Vlaeminck wint zijn derde Parijs-Roubaix.
1986 - Golfer Jack Nicklaus wint zijn zesde Masters toernooi.
1997 - Tiger Woods wordt de jongste golfer die het Masters Toernooi wint.

14 april:
1971 - De Ierse grensrechter David Barrett raakt bewusteloos als hij in PSV-stadion een bierblikje tegen zijn hoofd krijgt.
1979 - Jan Raas wint voor de derde opeenvolgende keer Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.
1982 - Het Nederlands voetbalelftal verslaat Griekenland met 1-0 in een oefenduel in Eindhoven. Verdediger Edo Ophof scoort. Gerald Vanenburg (Ajax) en Jurrie Koolhof (PSV) debuteren voor Oranje, terwijl Jan Poortvliet (19de) en Piet Wildschut (11de) hun laatste interland spelen.

15 april: 
1947 - Jackie Robinson maak zijn debuut voor het honkbalteam van de Los Angeles Dodgers, en doorbreekt daarmee de rassensegregatie in die sport.
1967 - Arie den Hartog wint de tweede editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.
1989 - Bij de Hillsboroughramp in het stadion van Sheffield Wednesday FC in Engeland, komen 95 toeschouwers om het leven als 4000 voetbalfans zonder kaartje de overvolle tribunes opkomen.

16 april:
1972 - De 24-jarige Roger De Vlaeminck wint zijn eerste Parijs-Roubaix.
1996 - Wielrenner Johan Museeuw wint Parijs-Roubaix.

17 april:
1966 - De honderdste interland-voetbalwedstrijd tussen Nederland en België vindt plaats. Nederland wint met 3-1.
1988 - Adrie van der Poel wint de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik.

18 april:
1969 - Guido Reybrouck wint de vierde editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.
1982 - De Nederlandse wielrenner Jan Raas wint de klassieker Parijs-Roubaix.

19 april: 
1978 - Eddy Merckx rijdt zijn laatste wielerkoers.

20 april:
1992 - Bettine Vriesekoop wordt Europese kampioene tafeltennis.

21 april:
1984 - Jacques Hanegraaf wint de negentiende editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.
1990 - Adrie van der Poel wint de 25ste editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

22 april:
1989 - Eric Van Lancker wint de 24ste editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.
1998 - Het Nederlandse jacht BrunelSunergy wint de 7e etappe van Fort Lauderdale naar Baltimore in de Whitbread Round The World Race, de voorganger van de Volvo Ocean Race.
1995 - Mauro Gianetti wint de 30e editie van de Amstel Gold Race.
2000 - Erik Zabel wint de 35ste editie van de Amstel Gold Race.

23 april:

1983 - Phil Anderson wint de achttiende editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

1988 - Jelle Nijdam wint de 23ste editie van de Amstel Gold Race.

1994 - Johan Museeuw wint de 29ste editie van de Amstel Gold Race.

24 april:

1982 - De Nederlandse wielrenner Jan Raas wint voor de vierde keer de klassieker Amstel Gold Race.

1993 - Rolf Jaermann wint de 28ste editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

1999 - Michael Boogerd wint de 34ste editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race

25 april:

1970 - Georges Pintens wint de vijfde editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

1976 - Het Nederlands voetbalelftal verslaat België in Rotterdam met 5-0 in de kwalificatiereeks voor het EK voetbal 1976, onder meer door drie treffers van Rob Rensenbrink.

1981 - Bij het wereldkampioenschap ijshockey voor A-landen in Zweden degradeert de herintredende Nederlandse ijshockeyploeg naar de B-poule na een nederlaag in het afsluitende duel van de verliezersgroep tegen West-Duitsland: 12-6.

1982 - De Nederlandse tafeltennisster Bettine Vriesekoop behaalt in Boedapest de Europese titel in het enkel- en het gemengddubbelspel.

1987 - Joop Zoetemelk wint de 22ste editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

1992 - Olaf Ludwig wint de 27ste editie van de Amstel Gold Race.

1998 - Rolf Jaermann wint de 33ste editie van de Amstel Gold Race.

26 april:

1986 - Steven Rooks wint de 21ste editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

1995 - In de EK-kwalificatiereeks gaat het Nederlands voetbalelftal in Praag met 3-1 onderuit tegen Tsjechië.

1997 - Bjarne Riis wint de 32ste editie van de Amstel Gold Race.

27 april:

1983 - Het Nederlands voetbalelftal gaat in Utrecht met 3-0 onderuit tegen Zweden. Drie spelers maken hun debuut voor Oranje in het vriendschappelijke duel: Wim Hofkens (Anderlecht), en de broers Erwin en Ronald Koeman (resp. FC Groningen en Ajax).

1985 - Gerrie Knetemann wint de 20e editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

1991 - Frans Maassen wint de 26e editie van de Amstel Gold Race.

1996 - Stefano Zanini wint de 31e editie van de Amstel Gold Race.

28 april: 

1993 - Een vliegtuig met aan boord het Zambiaans voetbalelftal stort neer boven Gabon.

29 april:

1981 - Centrumspits Cees van Kooten luistert zijn debuut voor het Nederlands voetbalelftal op door in Nicosia de enige treffer te maken in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Cyprus.

1986 - Het Nederlands voetbalelftal speelt met 0-0 gelijk tegen Schotland in een oefenwedstrijd in Eindhoven. Danny Blind, John Bosman en John van 't Schip maken hun debuut voor Oranje, Michel Valke speelt zijn zestiende en laatste interland voor Oranje.

1987 - In de EK-kwalificatiereeks is het Nederlands voetbalelftal met 2-0 te sterk voor Hongarije. Aanvaller René van der Gijp speelt zijn laatste interland voor Oranje.

30 april:

1905 - Het Nederlands voetbalelftal speelt zijn eerste officiële interland. België was de tegenstander. Na negentig minuten was de stand 1-1; Nederland won uiteindelijk met 4-1..

1966 - Jean Stablinski uit Frankrijk wint de allereerste editie van Nederlands enige wielerklassieker, de Amstel Gold Race.

1975 - Het Nederlands voetbalelftal verliest in Antwerpen met 1-0 van België in een vriendschappelijke wedstrijd. Raoul Lambert maakt in de 78ste minuut het enige doelpunt. Oranje telt drie debutanten: Kees Kist, Frans Thijssen en Adrie van Kraaij.

1993 - In Hamburg wordt Monica Seles tijdens de kwartfinale door Günther Parche, een 38-jarige Duitser die fan was van Steffi Graf in haar schouder gestoken.

1 april 1977: Barcelona wil Cruijff voor twee jaar

April 1, 2016, 3:09 pm

≫ Next: 2 april 1981: Hinault op een Nederlandse Gazelle naar winst in Amstel Gold Race

≪ Previous: Sportgeschiedenis april: Jan Raas heerst in Gold Race

$

0

0

Al in 1974 tekent Johan Cruijff een contract met voorbedachte rade. In 1978 zal hij aan het einde van het seizoen stoppen. Een tweede WK behoort dan ook niet tot de mogelijkheden. Op 1 april 1977 doet FC Barcelona een verwoede poging de 'Messi van de jaren '70' nog een jaar langer vast te leggen.

Uit De Telegraaf van die dag: Bij de eerste contractbesprekingen met voorzitter Montal is Cruyff steeds uitgegaan van de mogelijkheid nog één jaar in Spanje te spelen, maar de onderhandelingspartners willen Cruyff voor twee jaar binden. 

Met het nieuwe contract is een som van bijna vier miljoen gulden gemoeid. FC Barcelona zou om de som te kunnen betalen grote stukken land moeten verkopen. 

De Spaanse club moet elke maand al miljoenen peseta's aan rente voor opgenomen leningen aflossen. 

Johan Cruyff blijft, zo verklaarde zijn schoonvader en manager Cor Coster gisteren in Amsterdam vasthouden aan een definitief afscheid van de voetbalwereld aan het einde van het komende seizoen.

Johan Cruyff kondigde na de interland tegen België, afgelopen zaterdag aan dat hij niet naar het wereldkampioenschap van Argentinité zal vertrekken, omdat hij aan het einde van het komende seizoen een punt achter zijn rijke carrière wil zetten.

Andere sportgebeurtenissen van 1 april 1977:
Betty Stöve heeft in de tweede ronde van het dames-tennistoernooi te Hilton Head (Californië) een verrassende nederlaag geleden tegen de Australische Kerry Beid (3-6. 1-6)

De 31-jarige Spanjaard José-Antonio Gonzales Linares heeft de Ronde van het Baskenland gewonnen. Op de laatste dag van de vijfdaagse ronde handhaafde hij zijn leidende positie gemakkelijk. Het eerste deel van de slotrit , eindigde in een zege voor neo-prof Mazuela, het tweede deel een klimtijdrit, werd een prooi voor specialist Cima. In het eindklssement werd Fedor den Hertog tiende, met een achterstand van ruim zes minuten op de winnaar.

Het bestuur van De Graafschap dreigt en bloc af te treden als de gemeenteraad van Doetinchem akkoord gaat met het door burgemeester en wethouders ingediende voorstel de subsidies te beperken. Van het op 335.000 gulden beraamde exploitatie-tekort wil het college de gemeente niet meer; dan 225.000 gulden voor haar rekening laten nemen.

Réné Hijne bij de heren en Bettine Vriesekoop, Marianne van der Vliet en Judy Williams bij de dames hebben zich gisteravond geplaatst voor het hoofdtoernooi van het wereldkampioenschap tafeltennis in Birmingham.

Bron: De Telegraaf, Het Vrije Volk

2 april 1981: Hinault op een Nederlandse Gazelle naar winst in Amstel Gold Race

April 2, 2016, 3:30 am

≫ Next: 3 april 1977: Freddy laat zich weer eens ringeloren

≪ Previous: 1 april 1977: Barcelona wil Cruijff voor twee jaar

$

0

0

Bernard Hinault wint in 1981 de Amstel Gold Race. Hinault doet dat met de nodige tegenzin. Totaal onvoorbereid komt hij in Limburg aan. Hij neemt slechts enkele ploeggenoten mee. Ploegleider Guimard heeft zijn ploegleidersauto zelfs thuisgelaten. Hij bietst de Gazelle-ploegleiders auto van Wim Breukink. Het lijkt dan ook chaos bij de Renault-ploeg. Maar juist dan is de Fransman op zijn sterkst. 

In de jaren '80 hoeven de topteams niet in iedere koers te verschijnen. Wel in de topkoersen. Dat zijn natuurlijk de klassiekers en de Tour de France.

Verplicht nummer 
Een koers als de Amstel Gold Race is zo nu en dan een topkoers. De koers van organisator Herman Krott wisselt stuivertje met koersen als Rundum den Henniger Turm, het kampioenschap van Zurich en de Grote Herfstprijs. Eens in de zoveel tijd heeft Krott dus een middel om een vedette als Bernard Hinault aan zich te binden.

Knarsentandend kwam de Breton dan ook over naar Limburg. Op dezelfde manier had hij ooit ook Parijs- Roubaix eens gereden. Uitgedaagd door zijn omgeving. Met forse tegenzin aan de wedstrijd beginnen en vervolgens kwam die grote Bretoense eerzucht bovendrijven. Dan maar winnen van die Ollanders.

Hinault, maar ook ploegleider Cyrille Guimard nemen de wedstrijd niet echt serieus. Guimard neemt de ploegleidersauto niet eens mee. Hij regelt voor deze dag de Gazelle-auto van Wim Breukink. Breukink stemt toe, maar wel onder één voorwaarde, Breukink wil geen Gitane-fiets op zijn Gazelle dak. De reserve onderdelen zijn die dag dan ook van Gazelle. Guimard en Hinault stemmen toe.

Winnaar
Aan het einde van een saaie koers komt Bernard Hinault als winnaar over de streep. De Fransman verslaat Roger de Vlaeminck en Fons de Wolf in de sprint. Ook Jan Raas wordt verslagen.

De Zeeuw gaat trots aan kop, maar opeens wijkt Raas uit naar rechts. Het lijkt erop alsof hij zich uit laat bollen. Had de Zeeuw zijn dikke dijen opgeblazen? 

De Waarheid, het toenmalige partijblad van de Communistische Partij van Nederland (CPN) verhaalt over een zingende Raas onder de douche. "Uiteraard had ik graag gewonnen" zei Jan Raas, "maar Hinault was vandaag sterker". 

Ook Bernard Hinault speelde de verbaasdheid zelve. "Ik kwam hier naar toe met slechts een paar knechten. Ik kon de wedstrijd dus niet dicteren en kon alleen maar afwachten. Er gebeurde de hele dag niets en reed maar een beetje mee. Ik was nog fris toen het op een massasprint uitdraaide. En tot mijn niet geringe verbazing kon er niemand meer langs".

Roger de Vlaeminck heeft een andere lezing. De motor van wedstrijdcommissaris Thomassen blijft erg lang voor het peloton rijden. De Vlaeminck zag daarin een grote oorzaak: "Hinault kwam al op 500 meter van de streep op kop", zei de DAF Truckskopman. „Hij reed al die tijd in het zog van de motor, die mij aan de linkerkant van de weg bovendien nog de doorgang verhinderde. Schandalig gewoon."

In de slag met Raas?
Het gerucht gaat dat Hinault in de slag zat met Raas. Er zal nog wel ergens een rekening hebben opengestaan en Jan Raas had immers al vier keer de Gold Race gewonnen.

Aan de andere kant, in alle verslagen uit de kranten van toen blijkt dat de Raleigh ploeg die dag hard heeft moeten werken om de wedstrijd in het slot te houden. Jo Maas springt mee met Gilbert Duclos-Lasalle bij de enige serieuze ontsnapping van de dag. Als de twee zijn teruggepakt, controleren Ad Wijnands en Johan van der Velde de wedstrijd.

Ook zij zijn echter in geen velden of wegen te bekennen in de laatste kilometers. Raas controleert alleen en De Telegraaf wijt daar het verlies van de sprinter aan. Hij had eenvoudigweg teveel moeten doen om de boel bij elkaar te houden.

Of kon er toch een cadeautje voor Hinault van af? Als je hieronder de video bekijkt, zie je dat Jan Raas opeens helemaal uitwijkt naar de buitenkant. Let ook op de motor die -zoals Roger de Vlaeminck al opmerkte- opvallend dicht voor het peloton blijft rijden. 

Raas leidt de sprint, maar wordt uiteindelijk slechts vijfde. Zou het waar zijn? In het wielrennen is niets onmogelijk.

Bronnen: De Waarheid, De Telegraaf

3 april 1977: Freddy laat zich weer eens ringeloren

April 3, 2016, 2:05 pm

≫ Next: 3 april 1977: Feyenoord knokt zich langs PSV

≪ Previous: 2 april 1981: Hinault op een Nederlandse Gazelle naar winst in Amstel Gold Race

$

0

0

Freddy Maertens was één van de talentvolste wielrenners die Belgie ooit gekend heeft. Maertens won vele koersen maar maakte in de koers ook de meest vreemde dingen mee. Zo werd hij regelmatig geflikt door generatiegenoten als Roger de Vlaeminck, of door zijn eigen ploegleider, Lomme Driessens. Het lakse gedrag van Driessens kost Maertens de zege in de Ronde van Vlaanderen van 1977.

De Ronde van Vlaanderen van 1977 begint als het ware een dag eerder. De ploegleiders worden zoals altijd bij elkaar geroepen voor een briefing. De regels voor in de koers worden op zaterdagavond nog eens gedeeld.

Lomme Driessens wuift de vergadering weg. "Allemoal gezever" moppert Driessens terwijl hij nog een trek van zijn sigaar neemt. Dat is misschien normaal wel zo, maar in deze briefing wordt toch wel wat belangrijks gemeld.

Driessens hoort niet dat het op de Koppenberg het verboden is van fiets te wisselen. In het verleden was dat het beproefde recept geweest. Met een kleine versnelling die berg op. Van fiets verwisselen en vervolgens met een grote versnelling de berg af, op naar Meerbeke!

Over het feit of Driessens van niets wist, of te laat, lopen de verhalen uiteen. Feit is dat Maertens op de Koppenberg van fiets wisselt. De jury heeft dat voorval niet gemist. De formulieren en de BIC pen worden al uit de binnenzak getoverd.

Één minuut voor Maertens is Eddy Merckx als eerste over de Koppenberg gevlogen. Merckx zit in de nadagen van zijn carriere. Zoals vaker in zijn laatste dagen valt hij druistig aan. Die aanval bekoopt hij uiteindelijk met uitvallen. Maar om de oude meester te temmen, moeten vedetten als Kuiper, Raas, De Vlaeminck en Moser wel 100 kilometer diep in de beugels.

Uiteindelijk blijven De Vlaeminck en Maertens over. De feitelijk gediskwalificeerde Maertens!

Onderweg wordt Maertens door de jury op de hoogte gebracht van zijn diskwalificatie. Maertens stopt echter niet. Hij rijdt gewoon stug door. Later verklaart hij dat hij hoopte dat de jury zijn besluit alsnog zou terugdraaien. Hij zit hier overigens niet ver van de waarheid, maar daarover zo meteen meer.

Maertens overlegt met Driessens. Denkt even aan afstappen, maar Driessens ziet meteen het voordeel van dit verhaal. Het levert weer een hoop publiciteit op. Daarnaast fluistert Driessens zijn renner in om vooral in de slag te gaan met De Vlaeminck. Als Maertens De Vlaeminck helpt aan de overwinning kan hij nog een mooi zakcentje vangen.

Dat vindt Freddy eigenlijk best een geniaal plan. Hij fluistert De Vlaeminck zijn medewerking in en nestelt zich aan kop. Die kop zal hij tot aan de finish niet meer afstaan. Maertens brengt De Vlaeminck in een zetel naar de finish.

Typisch Freddy:
- De Vlaeminck ontkent later dat er geld is toegezegd
- De jury zegt Freddy toe dat ie toch mag meesprinten, hij heeft immers zo goed zijn best gedaan
- Freddy is echter te moe om mee te sprinten
- En had hij het gedaan, was het nadien niet van nut geweest. Maertens moet na de Ronde van Vlaanderen zijn urine inleveren. Daarin wordt 'Stimul' ontdekt. Een goedje wat in 1977 veelvuldig in het peloton te vinden is.

Roger de Vlaeminck wint deze editie waarin alle wielertragedie is verzameld. Verzameld door één wielrenner, Freddy Maertens. Gediskwalificeerd, toen toch weer niet, geflikt door zijn ploegleider, door zijn medevluchter, op doping betrapt. Er zijn wielrenners die het in hun hele carriere niet eens allemaal meemaken.

Uitslag Ronde van Vlaanderen 1977:

1. Roger de Vlaeminck (Bei.) 264 kilometer In 6 uur  44 minuten; 2. Maertens (Bel.) op 3 seconden; 3. Planckaert (Bel.) op 2 minuten; 4. Godefroot (Bel.) z.t 6. Raas z.t 6. Moser (ltal.l, 7. Pollentier (Bel.), 8. Verbeeck (Bel.), 9. De Meyer (Bel.), 10. Willy Planckaert (Bel.), 13. Hennie Kuiper op 2 minuten en 48 seconden; 20. Piet van Kwatwijk op 14 minuten.

Bron: De Telegraaf, Wielergeschiedenis.be

3 april 1977: Feyenoord knokt zich langs PSV

April 3, 2016, 2:16 pm

≫ Next: 4 april 1977: IOC-voorzitter waarschuwt voor voortbestaan Spelen

≪ Previous: 3 april 1977: Freddy laat zich weer eens ringeloren

$

0

0

Boos waren ze. Boos op een afgekeurd doelpunt voor PSV. Boos op een vermeend buitenspel doelpunt van Feyenoord. "We zijn gepikt, net als in uitduels bij Telstar en Fc Twente" klonk het in koor. PSV kroop weer eens in de rol van slachtoffer na het 3-2 verlies in Rotterdam.

Als je sjagrijn hebt, speel je minder goed. PSV had op 3 april 1977 veel sjagrijn. Veel contracten lopen af, de resultaten zijn minder, de eenheid schijnt zoek te zijn. Zeg maar waarmee het begon. Ook in Eindhoven weten ze het niet.

In Rotterdam schiet PSV uit de startblokken. Snel komt men op 1-0 voorsprong. Maar ondanks een uitblinkende Tom Smits  en ouderwets bikkelende en zuigende Van de Kerkhofjes staat PSV mooi met 2-1 achter.

Vlak na rust. Jan van Beveren gaat de lucht in. Nico Jansen ook. Van Beveren en Jansen komen elkaar tegen. Een elegante Jaguar die een doldrieste neushoorn ontmoet. Van Beveren op de brancard. Jansen schuddend met zijn hoofd. Even briesen. Even snuiven. En dan weer door.

Van Beveren heeft het veld dan al verlaten. Hij zal uitgedeukt moeten worden door de medische staf.

Met Van Beveren heeft overigens ook het aspect 'branie' het veld verlaten. PSV oogt als geheel versufd. Toch is Van der Kuijlen in staat om de 2-2 binnen te koppen. Feyenoord ruikt bloed en komt, overigens zonder goed te spelen, op 3-2. PSV in boosheid achterlatend.

Bron: De Telegraaf

4 april 1977: IOC-voorzitter waarschuwt voor voortbestaan Spelen

April 4, 2016, 1:38 am

≫ Next: 4 april 1982: Rene Martens wint de Ronde van Vlaanderen

≪ Previous: 3 april 1977: Feyenoord knokt zich langs PSV

$

0

0

Lord Killanin, de voorzitter van het IOC waarschuwt voor de gevaren die het voorbestaan van de Olympische Spelen bedreigen. "De commercie, de stijgende kosten en de politiek. Als dit zo doorgaat zal niemand het meer aandurven de Spelen te organiseren." 

De Olympische Spelen hebben in die jaren '70 een groot probleem. De spelen leiden bijna altijd verlies, de kosten vliegen omhoog.  In de jaren '70 en '80 zijn politieke boycots schering en inslag. De waarde van de Spelen devalueert.

Montreal 1976 ligt dan nog vers in het geheugen. De Nieuw-Zeelandse rugbyers hebben gespeeld in Zuid-Afrika. Contacten met dat land liggen in die tijd zeer gevoelig vanwege het apartheidsregime. De Afrikaanse landen eisen een uitsluiting van Nieuw Zeeland, maar het IOC gaat daar niet in mee. En dus boycotten veel Afrikaanse landen de Spelen van Montreal. De atletiek heeft daar zwaar onder te leiden.

Uiteindelijk leidt Montreal zware verliezen. De stad staat tot de dag van vandaag symbool voor hoe de Spelen een stad in het verderf kunnen storten.

Het is dan ook niet vreemd dat in 1977 er weinig animo is voor de organisatie van de Spelen. "Het is al bijna september, maar voor de Spelen van 1984 heeft nog niemand zich gemeld" klaagt Killanin.

Uiteindelijk zou Los Angeles zich melden voor de Zomerspelen van 1984. Het zou de redding van de Spelen blijken te zijn. De commerciële inslag in en rondom LA zorgde, ondanks de boycot van meerdere Oostbloklanden, voor een mindshift rondom de Spelen. Ineens was het organiseren van Spelen weer sexy.

Bron: Leeuwarder Courant, Wikipedia

4 april 1982: Rene Martens wint de Ronde van Vlaanderen

April 4, 2016, 12:48 pm

≫ Next: 5 april 1987: Jesper Skibby wordt aangereden door de koersdirecteur

≪ Previous: 4 april 1977: IOC-voorzitter waarschuwt voor voortbestaan Spelen

$

0

0

In april 1982 is de wielerwereld in verwarring. Zowat alle klassiekers worden in dat jaar gewonnen door knechten. Nadat Marc Gomez heeft gezegenvierd in Milaan-San Remo, is de Ronde van Vlaanderen een prooi voor Rene Martens.

“Eigenlijk heb ik door Hennie Kuiper gewonnen” zegt Martens. “ Hij zat, samen met mij, goed van voren en vroeg me mee te springen in een ontsnapping die al vroeg ontstond”. Martens ontsnapte mee met Jaqcues Hanegraaf, Marc Sergeant en Jostein Willmann. Op de Kapelmuur ging Martens er alleen van door.

Achter Martens ontstond er een achtervolgende groep waarin vooral jonge renners samenkwamen. Onder andere Johan van der Velde, Eddie Planckaert, Fons de Wolf en de teruggezakte Marc Sergeant reden zonder al teveel samenwerking achter Martens aan.

In een koers zonder oortjes is het nog wel eens moeilijk inschatten wie waar rijdt. Als Martens op de Kapelmuur ervandoor gaat, gaat Jaqcues Hanegraaf helemaal stuk. Hij wordt al snel ingehaald door Johan van der Velde. Op zijn vraag wie er nog voorop zitten, ziet Hanegraaf Martens over het hoofd.

"Die zat kapot zeg," zegt Van der Velden, „ik vroeg hem hoeveel er weg waren. „Drie," zei hij. Hij had die Martens niet eens voorbij zien gaan". Lange tijd denkt Van der Velde dan ook dat hij aan kop van de wedstrijd rijdt. 

Ook bij de eindsprint gaat er een Nederlander in de fout. Jos Lammertink vecht de hele dag voor aansluiting bij de kop van de wedstrijd. 12 kilometer voor Meerbeke lukt het hem bij de groep Raas te komen. Ook ziet hij Moser en De Vlaeminck rijden. Ik ben aan kop van de wedstrijd, moet Lammertink gedacht hebben.

Driftig sprint Lammertink mee. Hij gaat de Ronde van Vlaanderen winnen! Jan Raas helpt hem echter snel uit de droom. "Ik dacht echt, dat ik gewonnen had," zegt Lammertink, "maar Raas riep gelijk al: „Er zijn nog dertig man weg, zak."

Raas deelde aan het eind nog een sneer uit aan de jongelingen. Zij hadden volgens de Zeeuw het gewicht van de koers niet voldoende gedragen. “En dan wordt het verwacht dat wij dat doen, maar laat de jonge mannen de verantwoordelijkeid ook maar eens pakken”.

Raas beloofde beterschap voor de volgende koersen: “Ik ga toch liever strijdend ten onder, dan dat ik zo afwachtend koers als vandaag”.

De uitslag: 
1 René Martens (Bel) de 267 km in 6.36.40; 2 Eddy Planckaert (Bel) op 21 sec.; 3 Rudy Pevenage (Bel) z.t.; 4 Michel Pdlertier (Bel) i.t.; 6 Jean Bogaert (Bel) op 45 sec.; 6 Palmiro Masciarelli (tta) op 1.15; 7 Patrick Versluys (Bel) z.t.; 8 Gerry Verlinden (Bel) z.t.; 9 Marc Sergeant (Bel) z.t.; 10 Johan van der Velde (Ned) z.t.; 11 Danny Mueller (Bel) z.t.; 12 Jos Lammertink (Ned) op 2.38; 13 Jan Raas (Ned) z.t.; 16 Hennie Kuiper (Ned) z.t.; 28 Jacques van Meer op 3.12; 29 Mario van Vlimmeren z.t.; 33 Adrie van der Poel z.t.; 34 Jaak Hanegraaf z.t.; 41 Frits Pirard op 5.53; 45 Henk Lubberding z.t.


Bron: Het Vrije Volk, Limburgs Dagblad, Telegraaf

---

5 april 1987: Jesper Skibby wordt aangereden door de koersdirecteur

April 4, 2016, 3:12 pm

≫ Next: 8 april 1990: De spannendste finish ooit in Roubaix op een extract van lammetjes

≪ Previous: 4 april 1982: Rene Martens wint de Ronde van Vlaanderen

$

0

0

De Ronde van Vlaanderen wordt in 1987 gewonnen door een Waal, Claude Criquielion. Een incident met de koploper van de dag, Jesper Skibby, blijft echter langer op het netvlies staan. De Deen wordt op de Koppenberg aangereden door een wedstrijdcommissaris. Die tikt de Deen aan en rijdt vervolgens over zijn achterwiel en teen.

Jesper Skibby is in 1987 een beginnend prof. In 1986 begint hij zijn carrière bij Roland-Van de Ven. Een jaar later heet die ploeg Roland-Skala. Skibby heeft een vrije rol. De kopmannen Kuiper, Wijnants en Capiot zijn geblesseerd, dus de Deen mag zijn gang gaan.

Skibby pakt het voortvarend aan en samen met Ludo Schurgers van de Sigma-ploeg gaat hij al snel aan kop. Schurgers wordt snel afgeschud en Skibby nadert met een kleine voorsprong de Koppenberg.

180 kilometer rijdt de Deen al op kop. En dan is de Koppenberg een lastige horde om te nemen. Skibby strompelt naar boven. Zwalkt nog een keer naar links en wordt dan licht aangetikt door de auto van de wedstrijddirecteur, gereden door Jacques Martens.

De wedstrijddirecteur staat in de auto en kijkt door de opening van het dak achterom. In de verte ziet hij het peloton al aan komen stormen. Waarom rijdt die verdomde Skibby niet door. De wedstrijdcommissaris bukt zich en spoort Martens aan om toch vooral door te rijden. De trouwe chauffeur kijkt verbaasd en een beetje verontwaardigd naar boven. 'Maar amaai, ge ziet toch da'k er nie doorkan' sputtert de chauffeur tegen.

Maar nee, daar gaat die Skibby ook nog van lijn veranderen. De chauffeur ziet het te laat. Skibby die nog nauwelijks snelheid maakt, ligt op de grond. "Goedverdoemme" Martens vloekt hartgrondig, had hij als liefhebber van de koers nu de koploper aangereden?

Nog voordat hij iets kan doen, volgen de order. De koersdirecteur kijkt achterom, ziet het peloton nu echt snel opkomen en briest tegen zijn chauffeur om vooral snel weg te wezen hier. Met een verbeten blik trapt Martens de koppeling in. Oei, die veldwachter had ie niet gezien, even wat uitwijken naar rechts. En wat hoorde hij daar? Reed hij nu werkelijk over de fiets van Skibby heen?

Honderden toeschouwers op de heuvel en miljoenen televisiekijkers zijn getuige van de aanrijding. De fiets van Skibby wordt totaal vernield. De renner raakt niet noemenswaardig gewond, ondanks het feit dat de auto met een wiel over zijn tenen rijdt. De Deen kan zijn weg niet meer vervolgen.

Na afloop van de wedstrijd betuigt Martens spijt: "Ik had de keus uit twee dingen:stoppen of doorrijden. Vijftien jaar geleden heb ik eens gestopt in een dergelijke situatie. Toen zat Merckx ineens op mijn achterruit. Die avond heb ik besloten, dat mocht  hét me nog eens overkomen: doorrijden, wie het ook treft."

Ploegleider Roger Swerts zit er na de wedstrijd helemaal niet mee. "Dit was eigenlijk de beste manier om publicitair af te ronden. Eerst die vlucht, en dan zo uit koers geraken. Daar spreekt iedereen van. De gazetten stonden gisteren vol, met allemaal zulke foto's, de televisie heeft er maandag nóg een half uur over gepalaver en ook de weekbladen gaan er mee afkomen!"

"Bovendien," vervolgt Swerts "voor die jongen is het ook niet kwaad, hè... Niemand kende Skibby vóór zondag, nu kent iedereen 'm. Daar gaan ze nog jaren over praten. Als ik nu ook nog die fiets vergoed krijg, is het de beste publiciteit die ik me met mijn noodploeg kon wensen, in Vlaanderen."

Bij de ploegenpresentatie van de Roland-ploeg in 1988 ontmoeten Skibby en Martens elkaar. Skibby geeft wederom blijk van het bijzondere vergevensgezinde wielermilieu. „Bedankt en sorry, Jesper", zegt de Belgische wielerofficial. „Ik kon het echt niet helpen, dat ik over je fiets reed. Een politieman maakte een stap naar voren en toen moest ik uitwijken". Antwoord van Skibby: „We praten er niet meer over. Gebeurd is gebeurd. Trouwens, ik was aan het einde van mijn latijn."


Bronnen: Limburgs Dagblad, Telegraaf, Vrije Volk, Leeuwarder Courant, Wielergeschiedenis.be

8 april 1990: De spannendste finish ooit in Roubaix op een extract van lammetjes

April 8, 2016, 11:34 am

≫ Next: 10 april 1983: Hennie Kuiper bijna slachtoffer misgrepen ploegleiding

≪ Previous: 5 april 1987: Jesper Skibby wordt aangereden door de koersdirecteur

$

0

0

Op 8 april 1990 wint Eddy Planckaert misschien wel de spannendste Parijs-Roubaix ooit. Planckaert weet zich in de aanwezigheid van Steve Bauer en Edwig van Hooijdonk als sprinter bijna verzekerd van de zege. Hij heeft echter niet gerekend op de Franse furie die het drietal op de wielerbaan van Roubaix nog achterhaalt. Planckaert wint en verwijst na zijn overwinning naar een bijzondere verjongingskuur. Een celkuur met een extract van ongebonden lammeren.

Solo
Eddy Planckaert was al vroeg 'aangegaan' in de wedstrijd. Het hele seizoen toont Planckaert al zijn vorm. En als Planckaert vorm heeft, heeft hij als een Peter Sagan avant la lettre, de onhebbelijkheid die vorm zonder gene te tonen.

Planckaert rijdt lang solo in de wedstrijd en dat zint Peter Post maar niets. Post wil eigenlijk dat Planckaert zich laat afzakken. Assistent-ploegleider en broer Walter bijt hem in het Vlaams toe dat " Ie 'm af moet late zakken, anders rij ik oe de greppel in". Maar Planckaert is eigenwijs, zoals altijd eigenlijk, en rijdt door.

Franse furie
Iets later krijgt hij gezelschap van Steve Bauer en Edwig van Hooijdonk. Nog niets aan de hand totdat notabene op de wielerbaan van Roubaix de Fransen Martial Gayant en Gilbert Duclos-Lassalle in het gezelschap van oud-winnaar Jean-Marie Wampers 'onderdoor' komen.

Wampers, teamgenoot van Planckaert, offert zich meteen op en maakt tempo aan de kop. Vervolgens heeft Steve Bauer het minste geduld. Hij start de sprint. Planckaert, die door de tussenkomst van de Franse coureurs in het laatste wiel rijdt, moet helemaal buitenom.

Hij haalt Bauer bij en met een finale jump wint hij uiteindelijk de 'Koning der klassiekers' zoals Planckaert dat zelf noemde. Planckaert heeft amper 2 millimeter voorsprong op de Canadees.

Ook de rest van de concurrentie zit op het vinkentouw. Het zal in Parijs-Roubaix zelden voorkomen dat tot en met de nummer 13, de Nederlander John van den Akker, de concurrentie binnen de minuut binnenkomt.

Lammerenkuur
In 1990 schijnt de eerste EPO zijn intrede te doen in het peloton. Planckaert gaat in dat jaar ook op zoek naar nieuwe middelen. Hij laat zich in januari van dat jaar behandelen in een Zwitserse kliniek in Montreux.

Planckaert krijgt dierlijke foetus-extracten ingespoten. Het spul wordt verkregen door drachtige bergschapen te aborteren. De foetus wordt in repen gesneden, opgelost in een vloeistof, de emulsie gecentrifugeerd en de heldere oppervlaktevloeistof wordt gebruikt voor de injecties.

Ook in 1990 vroeg men zich af of dit geen doping is? De Leeuwarder Courant heeft geen eenduidig antwoord op deze vraag:  "Vooralsnog moet het antwoord 'nee' zijn, want de celtherapie staat nergens op een verboden lijst. Gevaarlijk is het wel als de cellen op kunstmatige wijze worden toegediend in de vorm van capsules. De Westduitse atlete Birgit Dressel zou op die manier haar dood hebben gevonden. Capsules kunnen ook kankerverwekkend zijn. Maar deze methode is het niet, beweren de figuren achter de kuur"

Uitslag: 
1. Planckaert 7.37.02 2. Bauer z.t 3. Van Hooydonk z.t 4. Gayant op 0,3 5. Wampers z.t 6. Duclos-Lasalle z.t 7. Wegmuller op 0,7 8. Van der Poel op 0,10 9. Dhaenens 10. Talen 11. Van Keirsbuick 12. Museeuw 13. Van den Akker 14. Halupczok op 1.24 15. Freuler 16. Ludwig op 1.48 17. Holm 18. Laurent 19. Ballerini 20. Manders

Bron: De Leeuwarder Courant

10 april 1983: Hennie Kuiper bijna slachtoffer misgrepen ploegleiding

April 10, 2016, 8:58 am

≫ Next: 5 april 1977: Een hockeyer van HCKZ op het voetbalveld van Sparta

≪ Previous: 8 april 1990: De spannendste finish ooit in Roubaix op een extract van lammetjes

$

0

0

In 1983 wint Hennie Kuiper Parijs-Roubaix. Veel legendarischer dan zijn overwinning is zijn lekke band vlak voor de streep. Bijna gaat het mis als een ploegleider de eer naar zich toe wil trekken en als blijkt dat het vertrouwen van de ploeg minder groot was dan gedacht.

Zes kilometer voor de streep, wijkt Kuiper uit voor een toeschouwer. Deze man buigt iets te ver voorover, waardoor Kuiper een onverwachte manoeuvre maakt. Hij belandt met zijn achterband in een greppel. Zijn wiel loopt 'eraf'.

De ongeduldig klappende Kuiper die maar wacht en wacht op een nieuwe band of zelfs een fiets zijn legendarisch. Later beweerde Kuiper op dat moment niet zenuwachtig te zijn geweest, maar de Tukker maakte toch een erg nerveuze indruk.

Eerst mislukt het insteken van het wiel. De nieuwe fiets laat ook al lang op zich wachten. Waarom duurt dat zo lang? Een dag na de zege is al duidelijk waarom.

Eerlijke mecanicien
Ronnie de Bisschop is mecanicien van de Aernoudt-ploeg waar Kuiper op dat moment voor rijdt. De Bisschop is een bescheiden oud-coureur die ooit nog voor de Frisol-ploeg reed. Een mecanicien van de oude stempel. Ervaren vanuit de praktijk.

De Bisschop kent de spanning van de koers. Hij draait er in een finale zijn hand niet voor om, om snel een wiel te wisselen. Business as usual. Maar als Kuiper een nieuw wiel krijgt, ontvangt hij dat niet van De Bisschop, maar van ploegleider Fred de Bruyne!

Fred de Bruyne is de flamboyante ploegleider van de Belgische Aernoudt-ploeg. De Bruyne is een oude wielervedette. Een patron. Zou Fred mee willen liften op de roem en glorie van Kuiper? Feit is dat  de wielwissel veel te lang duurt en uiteindelijk mislukt.

De Bisschop geeft meteen na de race aan waarom: "De Bruyne wilde zelf het wiel plaatsen, maar hij was veel te zenuwachtig. Daardoor mislukte het. Jammer dat hij me voor was. Had ik het moeten doen, dan had dat zeker de helft van de tijd gescheeld. Maar allez, het is wel goed afgelopen.

De Bruyne was De Bisschop dus voor. De Bisschop zegt het niet letterlijk, maar tussen de regels door kun je lezen dat het helemaal de bedoeling niet was dat De Bruyne met een wiel aan kwam zetten.

Het wielsteken mislukt, dus daar komt de reservefiets aan. Dat duurt ook al langer dan je zou verwachten. Wat blijkt? De reservefiets van Kuiper staat op de tweede rij. Ook hier is Ronnie de Bisschop weer ontwapenend eerlijk: " We hadden de fietsen van Van der Poel en Vanderaerden dichterbij de hand dan die van Kuiper omdat die andere twee de laatste tijd wat beter rijden".

Als kopman kun je dus kennelijk het vertrouwen van je ploegleider aflezen aan de plaats van je fiets op de auto. Dankzij Ronnie de Bisschop kijk ik voortaan heel anders naar de plaats van de fiets op de ploegleidersauto.

Geen aankomst
De Raleigh- ploeg van Peter Post is in de jaren'80 oppermachtig. Maar in deze editie van Parijs-Roubaix gaat het helemaal mis. Niemand van de ploeg haalt de eindstreep. Zelfs Peter Post niet, die halverwege de koers kampt met autopech.

Uitslag: 
1. Hennie Kuiper, 279 kilometer in 6 uur, 47 minuten en 51 seconden. Gemiddeld 42,311 kilometer per uur; 2. op 1 minuut en 15 seconden Gilbert Duclos-Lassalle, 3. Francesco Moser, 4. Ronan Demeyer, 5. Mare Madiot, 6. op 5.59 Adrie van der Poel, 7. Patrick Versluys, 8. op 7.40 Frank Hoste, 9. Eddy Planckaert, 10. op 8.40 Alain Bondue, 11. Daniël Willems, 12. Roger de Cnijf, 13. op 10.52 Francis de Ridder, 14. op 12.17 Jan Wijnants, 15. op 13.02 Paul Sherwen, 16. Luc Colijn, 17. op 14.04 Eric Vanderaerden, 18. Jos Lieckens, 19. Ludwig Wijnants, 20. op 16.25 Stephen Roche, 21. Dominique Garde, 22. op 18.31 Henri Manders, 23. op 18.46 Marc Gomez, 24. Erich Maechler, 25. Pierino Gavazzi, 26. op 23.41 Jan van Houwelingen, 27. Acacio da Silva, 28. op 26.53 Dirk de Wolf, 29. op 29.29 Jan Bogaert, 30. op 35.54 Guy Gallopin,

Bron: Leeuwarder Courant

5 april 1977: Een hockeyer van HCKZ op het voetbalveld van Sparta

April 5, 2016, 12:02 pm

≫ Next: 11 april 1982: de verschillende verhalen uit de Ardennen

≪ Previous: 10 april 1983: Hennie Kuiper bijna slachtoffer misgrepen ploegleiding

$

0

0

Ron Steens is een hockeyer die soms meespeelt met het NCRV-minivoetbal. Zijn prestaties daar vallen zo op dat een heuse profclub de hockeyer op proef laat komen.

Ron Steens is een talentvolle sportman. Hij hockeyt in 1977 voor het beste hockeyteam van Nederland, HCKZ.

Daarnaast voetbalt Steens soms in de zaal. Hij draaft op bij het NCRV's mini-voetbal. Die show wordt gespeeld in Rotterdam Ahoy. Sparta-trainer Cor Brom zit er ook weleens op de tribune. Hij ziet Steens hele aardige dingen doen bij het Mini-voetbal en dus zegt Brom: "Kom jij maar eens een keer bij Sparta meedoen."

Steens raakt nieuwsgierig en stemt toe. Veel ambitie ten opzichte van het voetbalavontuur heeft Steens niet. "Bij het hockey behoor ik tot de absolute top en daarbij heb ik als aanvoerder van het Nederlands team toch een bepaalde verantwoording ten opzichte van de andere spelers. Om dan in de voetballerij weer van onder af aan te moeten beginnen stuit me toch wel een beetje tegen de borst."

Toch gaat Steens het avontuur aan. "Waarom ook niet? Ik voetbal erg graag en mocht ik positief overkomen bij Cor Brom dan kunnen we nog altijd zien wat er uit de bus rolt. Maar om me van te voren helemaal op de illusie te gooien dat ik profvoetballer wordt, zou nu gewoon te ver gezocht zijn".

Op 5 april hijst Ron Steens zich in het Sparta-shirt. Sparta speelt op het Kasteel een oefenwedstrijd tegen het Noorse Molde. Steens blijkt over een uitstekende conditie te beschikken. Daarnaast heeft hij een prima techniek. Steens blijft prima overeind tegen de Noorse profs die Sparta met 2-0 verslaat.

Cor Brom is tevreden over Steens zijn prestatie. "Hij zou van mij zo het C-team ( toenmalige tweede team) in mogen stromen. Als hij zich een half jaar toelegt op voetbal, kan hij verder omhoog kijken".

En Ron Steens? Hij vond het gewoon leuk een keer mee te doen. "Ik heb het leuk gevonden. Ach ik had niets te verliezen. Het enige wat ik niet wilde, was voor gek staan. Volgens mij ben ik geslaagd in die opdracht".

Bron: Het Vrije Volk, Telegraaf

11 april 1982: de verschillende verhalen uit de Ardennen

April 11, 2016, 2:51 pm

≫ Next: 14 april 1982: Flets Oranje verslaat defensieve Grieken

≪ Previous: 5 april 1977: Een hockeyer van HCKZ op het voetbalveld van Sparta

$

0

0

Ondanks sneeuwstormen, hagel, regen en wind ging de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik op eerste paasdag in 1982 gewoon door. Een marteltocht over 245 kilometer; vaak op smalle, bochtige en vanwege de elementen ook glibberige wegen. Sportkroniek dook in de kranteninterviews uit de maandagkrant en noteerde de mening van de opgever die toch doorging, de teleurgestelde kanshebber en de winnaar natuurlijk.

Luik-Bastenaken-Luik begint met een urenlange vlucht van Heddy Nieuwdorp en de Fransman Pascal Poisson. Zij fietsen voor het peloton met een maximale voorsprong van ruim 4 minuten. Door regen en wind rijden de twee coureurs uren op kop. Maar als het spannend wordt, worden de twee bedankt voor de eer.

Snel vormt er zich een kopgroep. Naast de latere winnaar Contini en zijn Zweedse ploegmakker Tommy Prim zijn Johan Van der Velde, Sean Kelly, Fons De Wolf, Daniel Willems, Roger De Vlaeminck, Claude Criquielion, Stephan Mutter, Stephen Roche en Jean Marie Grezet lid van dit elite gezelschap. Andere vedetten zoals Hinault en Maertens hebben dan al snel afscheid genomen.

Op de Cote des Forges demarreert De Wolf. De Belg voelt zich sterk en onder leiding van de Vermeer-Tijs kopman snellen vier koplopers naar Luik. Contini, Criquielion en Mutter volgen slechts. De Wolf kijkt in de straten van Luik nog eens achterom. Deze mannen moet hij toch kunnen hebben? 

De sprintnederlaag die Fons de Wolf vervolgens lijdt tegen de Italiaan Silvano Contini, komt dan ook hard aan. 

Een koude klassieker staat bol van de verhalen en dat is ook zo in deze editie. Neem De opgever die doorging: "Verschrikkelijk, zo'n wedstrijd. Ik heb nooit tijdens een koers veel behoefte om met iemand te praten, maar dit keer helemaal niet. Je eet, je zwoegt bergop en je probeert de ellende van sneeuw, regen, hagel en wind te vergeten."

Aan het woord is Theo de Rooy. De Nederlander rijdt in 1982 voor het Belgische Capri-Sonne. "Tijdens de beklimming van La Redoute, ongeveer 30 kilometer vóór het einde, was de verleiding om af te stappen groter dan ooit. Ik zag af en toe een gaatje tussen de haag van toeschouwers. Het leek een visoen; ik wilde tussen die mensen inrijden en me dan laten vallen. Zo maar, pats, liggen en de rest van de wereld vergeten. Hoe ik in Luik zou komen, interesseerde me niet. Dat flitst in die ogenblikken door je hoofd. Maar je realiseert je dan ook weer dat je prof bent en dat je doormoet", ging het relaas verder. Theo, zei ik tegen mezelf, niet afstappen. De hele ploeg van Capri-Sonne is al naar huis. Zorg jij er dan in ieder geval voor, dat ten minste één man op de fiets de Boulevard de La Sauvreniere bereikt."

De teleurgestelde renner
Ontgoocheld was Johan van der Velde. De revanche waarvan hij gedroomd had, was niet bewaarheid. Zijn ijzersterk optreden kreeg met de zesde plaats een schamele beloning. Een jaar eerder had Van der Velde gewonnen. In even zo barre omstandigheden was hij de Zwitser Joseph Fuchs voorgebleven. Bij de dopingcontrole was de Nederlander echter betrapt op verboden middelen.

„Ik snap Roger de Vlaeminck niet", zei Van der Velde later „Waarom wilde hij niet meer voluit meerijden, toen op de Cóte des Forges (15 km vóór de finish) vier man ontsnapten? Hij had er toch zeker net zoveel belang bij om een klassieker te winnen als ik". 

lemand van de omstaanders herinnerde Van der Velde eraan, dat De Wolf en De Vlaeminck weliswaar geen ploegmakkers van elkaar zijn, maar in de koers beslist toch geen vijanden. „Kan best zijn", antwoordde Van der Velde. „ledereen maakt dat zélf maar uit. Ik kreeg in ieder geval geen steun meer". Zou Van der Velde daarnaast vergeten zijn dat door de barre weersomstandigheden het kaarsje bij De Vlaeminck wel eens op zou kunnen zijn geweest?

De winnaar
"Ik voel me best en ik kan goed tegen de kou", zei winnaar Silvano Contini onmiddellijk na de eindsprint Luik. Twee jaar eerder werd Contini al eens tweede in een barre klassieker. Toen moest de Italiaan de eer laten aan Bernard Hinault. Maar de Fransman hield het dit jaar snel voor gezien. 

Uitslag:
1. Silvano Contini, 245 km in 6 uur en minuten, 2. Fons de Wolf, 3. Stefan Mutter, 4. Claude Criquielion, 5. op 24 st Tommy Prim, 6. Johan van der Velde. Roger de Vlaeminck, 8. Jean-Marie Grezet, 9. Stephen Roche, 10. op 3.20 Sean Kelly, 11. Hubert Seiz, 12. op 4.45 Phil Anderson, 13. Patrick Versluys, 14. Bernard Vallet, 15. Ludo de Keulenaer, 1 op 5 min. Sven-Ake Nilsson, 17. op 5. Henk Lubberding, 18. Pierre Bazzo,' Theo de Rooy, 20. Pascal Simon, 21. Michel Pollentier, 22. Hans Langerijs, Hennie Kuiper, 24. Marc Madiot, Adrie van der Poel, 26. op 10.25 Frits Pirard, 27. op 12.30 Jan Jonkers, Alain Vigneron, 29. Peter Zijerveld, op 16 min. Dominique Garde,



Bronnen: Limburgs Dagblad, Het Vrije Volk